Z fluoryzacją spotykamy się często dosyć wcześnie, już na etapie szkoły podstawowej. Lepiej zapobiegać, niż leczyć. Dlatego metoda fluoryzacji jest skuteczna w walce z próchnicą, zanim ta się pojawi.
Na czym polega fluoryzacja?
Z badań wynika, iż fluor w niewielkiej ilości ma bardzo korzystny wpływ na uzębienie, dlatego metoda fluoryzowania należy do tych najskuteczniejszych. Fluor możemy obecnie spotkać w każdej paście do zębów lub płynach do płukania jamy ustnej. Zabieg fluoryzacji w gabinecie stomatologicznym różni się jednak od zwykłej czynności mycia zębów. Po oczyszczeniu szkliwa wszystkich zębów, kładzie się na nie żelopodobną substancję oraz inne je formy, np. w postaci pianki lub lakieru. W przypadku szkolnej fluoryzacji proces jest podobny, potrzebna jest tylko szczoteczka i kilka minut spędzonych na szczotkowaniu. Efektem fluoryzacji jest zwiększona odporność zębów na próchnicę oraz bakterie, a także ogólne wzmocnienie dla szkliwa.
Rodzaje fluoryzacji
Obecnie można wyróżnić dwa rodzaje fluoryzacji zębów. Jest to fluoryzacja egzogenna oraz endogenna. Jak sama nazwa wskazuje, fluoryzacja endogenna sprowadza się do naturalnej formy uzupełniania fluoru w organizmie. Możemy go dostarczyć jako pożywienie. Może przyjmować postać kropelek fluorkowych, wody, zwykłej soli kuchennej lub w postaci farmakologicznej, tabletek. Drugim, bardziej popularnych rodzajem fluoryzacji jest ta egzogenna. W fluor zaopatrzymy nasze zęby z zewnątrz, poprzez zastosowanie preparatu z fluorem podczas wizyty u dentysty bądź z własnej inicjatywy, kiedy zakupimy odpowiedni preparat.
Nawet w takim wypadku warto zaczerpnąć porady od specjalisty w kwestii jednorazowej dawki preparatu, aby nie dopuścić do przedawkowania fluoru.
Zalecenia po fluoryzacji
Po przeprowadzonym procesie fluoryzacji zębów, zalecenia bez względu na jego rodzaj są niemal identyczne. Czego nie można jeść po fluoryzacji? Żadnego stałego pokarmu przez okres od 1 do 2 godzin po. W szczególności wystrzegajmy się cytrusów oraz soków owocowych. Produkty o klejącej się konsystencji również nie są dobrym rozwiązaniem. To samo tyczy się spożywania napojów innych niż woda. Takie czynności jak palenie papierosów, żucie gumy, picie kawy lub szczotkowanie zębów, powinniśmy wykluczyć na okres minimum 12, najlepiej 24 godzin. Ważne jest jak najdłuższe pozostawienie warstwy fluoru na szkliwie, aby cały zabieg miał sens i spełnił oczekiwania.
Istotną kwestią jest szybkie rozpoznanie ewentualnych objawów niepożądanych. Nie zdarzają się one często, lecz warto zdać sobie z nich sprawę gdy już się pojawią. Typowe objawy dla przedawkowania fluoru to: migreny (silne bóle głowy), zimne poty, bóle w okolicy brzucha i nudności, łzawienie oczu oraz wymioty, typowe dla zatrucia.
Kolejnym zaleceniem może być poddawanie się procesowi fluoryzacji regularnie, średnio co kilka miesięcy. Trzymanie się harmonogramu wizyt zapewnia dostęp do stałej dawki fluoru, dzięki czemu nie dopuścimy do luk w jego braku.
